Co zrobić ze starą gliną? Gdzie wyrzucić? Jest twarda i do niczego nie nadaje - takie i tym podobne teksty słyszę czasem na warsztatach…

Po pierwsze, nie ma starej gliny.

Jest produktem naturalnym - bez problemu zniesie zmienne warunki, mróz, deszcz i suszę. Nawodniona i wyrobiona wstaje jak feniks z popiołów. Dopóki nie zostanie wypalona w piecu może służyć w nieskończoność.

Jak sygnować ceramikę?

Najprościej i chyba najfajniej, zrobić sobie stempel z własnym znakiem albo inicjałami. Można go uformować z kawałka gliny i wyryć na nim swój znak. 

Najlepiej wyglądają na ceramice sygnaturki nieprzesadnie wielkie. 1-1,5 cm maksymalnie. Tak żeby nie dominowały i optycznie nie obciążały pracy.

W prostocie siła, ale jeśli chcecie bardziej skomplikowany znak, doradzam wyciąć go w gumie. Można zlecić to w każdym punkcie, gdzie robią pieczątki. Wystarczy przesłać gotowy projekt i określić wielkość.

Rękawy w górę i do dzieła :)

Bisquit to ceramika po pierwszym wypale. Spędziła plus minus 8 godzin w piecu, bohatersko wdrapała się na wyżyny 850-900 stopni C. Jest twarda, wstępnie wypalona, gotowa na szkliwo.

To jest jest moment, w którym można je podszlifować, wygładzić nierówności i dopieścić krawędzie.

Szkliwo to trwałość, wykończenie. Połysk, satyna albo głęboki mat. Czasem opalizujący luster.

To dziesiątki barw i ciągły dylemat - co wybrać? Wieczny pasjans z próbek. A potem i tak nie pamiętasz, które szkliwo wybrałeś. Brzmi znajomo?

Dla jednych szkliwienie to zmora, dla innych największa przyjemność w tworzeniu ceramiki - tak, Marzena to o tobie :)

Są i tacy, którzy się szkliwienia boją. Martwią się, że sobie coś popsują.